ماه نقره‌ای

هر چی بخوای همون می‌شم
مثل یه ماه نقره‌ای
زینت ایوونت می‌شم

مثل گلای اطلسی
تنگ غروب وا می‌شم و
صد دفعه قربونت می‌شم

مثل یه باد دستامو حلقه می‌کنم دورتنت
عاشق اون موی پریشونت می‌شم

مثل یه قطره اشک نرم
ستاره می‌شم تو چشات
یا اگه تو دلت بخواد
خنده می‌شم روی لبات
مثل خیالای قشنگ
می‌رم تو شهر رویاهات

مثل یه خواب نیمروزی
خونه می‌سازم تو چشات
هر چی بخوای همون می‌شم

من و ماه و خانه ام

خانه ام روی آبهاست
روی آبی‌های سرد
خانه ام روی موجها می‌رقصد
بالا وپایین می‌رود

گاه از دلتنگی موهایم رابدست باد می‌سپارم
تا عطر نارنجهای سرزمینم را بیابد

وقتی خانه ام روی آبها می‌رقصد
من با قصه نارنچ و ترنج کودکیم
وبوی آشنای سرزمینم
به خواب می‌روم

خانه ام روی آبهاست
امروز دریاجه آرام است

خورشید بر بام خانه ام می‌تابد
با صدفهایی که از کف دریا آورده ام
گردنبند می‌سازم

خانه ام روی آبهاست
ماه بزرگ وسنگین روی آبها افتاده است
امشب میهمانی مهتاب است

من و ماه و خانه ام
هر سه روی آبها می‌رقصیم

صدا ی گردنبند صدفم در باد می‌پیجد
شاید کسی در آن سوی دریاها
صدای صدفهایم را می‌شنود

پرنده سفید

من از دنیای جنگ بیزارم

من از صدای غرش موشکها
از آوار سقفها
از جسدهای تکه تکه شده بیزارم

از نگاه مات کودکان
از شیون زنان
از آسمان پوشیده از غبار بیزارم

من از تابش خورشید
بر فراز ویرانه‌ها
و از صورتهای سرد وبی‌روح سربازان بیزارم

کجاست آن پرنده سفید
که نامش آزادی بود
و بر منقارش شاخه‌ای از زیتون